هتل یک واژهٔ فرانسوی و منظور آن مکانی است که تسهیلات لازم برای اقامت کوتاه‌مدت مسافر را در مقصد یا مسیر حرکت تأمین می‌کند. به عبارت دیگر هتل مکانی است که در آن امکان اقامت موقت و خدماتی همچون استخر، رستوران، سالن جشن‌ها و … ارائه می‌شود. قدمت هتل به دوران تمدن‌های کهن بازمی‌گردد. در ایران باستان مکان‌هایی بودند مانند کاروانسراها که اجداد هتل‌های امروزی محسوب می‌شوند. واژهٔ هتل ریشهٔ فرانسوی دارد و معنی آن «خانه‌ی شهری» یا بنایی است که مراجعه‌کننده بسیار زیادی دارد.

امروزه انواع مختلف هتل وجود دارد که هر کدام کاربری‌های متنوع و متفاوتی ارائه می‌کنند؛ ولی عملکرد اصلی هتل بدون توجه به تعداد اتاق‌ها و خدمات آن یکسان است و نسبت به دوران گذشته تغییرات اساسی نکرده است. هتل امروزی شامل فضاهایی برای استراحت، فضای عمومی (لابی)، رستوران، سوئیت، آپارتمان و … است. در ایران کاربری‌های هتل عبارت‌اند از: مهمان‌پذیر، مسافرخانه و هتل آپارتمان.

هر هتل از دو بخش تشکیل می‌شود:
– بخش اول در اختیار مراجعان و شامل فضاهای اقامتی (اتاق‌ها، آپارتمان و سوئیت) و فضاهای عمومی (رستوران، کافه، فضاهای تفریحی و ورزشی، مغازه‌ها، فروشگاه کوچک، لابی و رستوران مجاور لابی) است.
– بخش دوم در اختیار کارکنان و شامل انبارها، آشپزخانه، رختشوی‌خانه، تأسیسات، فضای اداری و اتاق نگهداری است.
این بخش‌ها باید کاملاً مجزا باشند و بخش خدمات هرگز در معرض دید مراجعان قرار نگیرد. ارتباط بین دو بخش باید بسیار سریع و آسان باشد.

انواع هتل‌ها: هتل‌های شهری، هتل آپارتمان‌ها، مسافرخانه‌ها و متل‌ها
فضاها: فضاهای عمومی، فضاهای میانی، فضاهای خصوصی
۱. اتاق‌های مهمان: شامل تخت‌خواب، قسمتی برای نشستن، میز تلویزیون، یخچال و محوطه‌ای برای گذاشتن چمدان و سرویس بهداشتی کامل.
۲. سوئیت‌ها: فضایی جداگانه برای نشیمن دارد که با یک درگاهی از اتاق خواب جدا می‌شود.